مهدی(ع )

ناقه دوستی را سر سلسله مقام جان کردمتجارت عشق ، افزونتر ز خود بیان کردم به گرمای عشق ، با تو سخن گفتم ای یارخلاف مذهب عشق ، ترانه نثار جانان کردمز بزم شبانه خود غافل بودم و خوابمراد خویش ، به درگاه لاله و مرجان کردمهر صبح و شام خاطره ها مرور گرم بودغافل از این که اعتماد به ناکسان کردمدر مکتب هم دلی ، سادگی ،مشق شب باشدبه غیر از عشق ، جامه نیستی به انیسان کردمدر مسلک لاهوتیان چه جای شاد خواران دونوا اسفا مردی سوخته دل ، به پایت قربان کردمیاد باد آن روز ، یاد باد ای ساقیتکیه تو بودی پس چرا دل به نارفیقان کردمروی تو کس ندیده بود، الا سینه چاک منبه نغمه بلبلان ، یاد تو در دل جاودان کردمچو در وادی دوست ، غریبی تنها گشتمعطش عشق تو بود که جامه به سرو خرامان کردم بر مسند قدرت لایزالی تراوش شده ز آسمانحب و بغضی نشاید ز یار چو درخواست امان کردم + نوشته شده در  دوشنبه سی و یکم اردیبهشت ۱۴۰۳ساعت 10:25&nbsp توسط سید حسین حسینی - حسام  |  مهدی(ع )...

مرا با دوری خود تا کجا ها کشاندیکشان کشان تا مرز جنون دل راندیغصه غم دوریت بود همدم لحظه هایمچرا به زلف خوشم ، نغمه جدایی خواندیبه زمره تنهایی در آمدم دمی نزدمبه عمق وجودم ، یار ، به یادگاری ماندیگفتی آوای قوی عاشق را در مردابشنیدم اما تو به روی خود تاب نیاوردیندانسته کردی دلم را هزینه آفتاب خودتعاقبت مراد دلم را چه ناروا بر من دادیمن به هم صحبتی یار ریا کار ، نالانمپس چرا سهمم بود زتو فقط سلامیبه سنگ یاد گاری ام بر سینه کوه خیال مرام یکرنگی نبود ، اما بنوشته بود چند کلامیای آدمیان ، ای مردم سفر کرده روزگارمگر شود ، دلق صوفی شهر به ناتوانی؟صورت آدمی و دل ، چو گرگی درنده باشدانگار نه انگار که خوب و بد دارد جوابیهر آنچه که بود و هر آنچه که هست ، عافبت دل عاشق ندارد هیچ کینه ز عشق نهانی + نوشته شده در  دوشنبه سی و یکم اردیبهشت ۱۴۰۳ساعت 10:57&nbsp توسط سید حسین حسینی - حسام  |  مهدی(ع )...